Рәхмәт өчен түгел

Подробности

Опубликовано 12.02.2021 00:00

Просмотров: 419

Дәү әниләр күршесендә нәселсез, гади генә бер эт бар. Андый этне өйрәтеп булмый, диләр. Ләкин ул бик акыллы этләрдән дә акыллырак булып чыкты.

Бөтен авыл тыныч йоклап яткан таңда шул этнең һаулап өргән тавышы ишетелде. Маэмай, кешеләрне махсус уятып йөргән кебек, өрә-өрә, бер өйдән икенчесенә чабып йөри. Чынлап та, шулай икән. Эт тавышына хәтта бер малай да уянган һәм урамга чыгып йөгергән. Малай белән тагын берничә кеше күренүгә, эт сазлыкка таба чапкан. Малай да аңа ияргән. Барса, сазлыкта сыер! Баткан.

Эт артыннан иярергә кирәклеген аңламаган агайлар янына барып, малай хәлне сөйләп биргәч кенә, тегеләр дилбегәләр, колгалар күтәреп, сазлыкка таба йөгерәләр һәм сыерны коткаралар.

Сазлыкта төн буе “камыр баскан” сыерның хәле тәмам беткән була. Тыныч кына ятып кала, ә үзе күзләрен мөлдерәтеп, эткә карый...

Сыер теләген сизеп булса кирәк, күрше абый:

- Булдырдың, Сарбай, син хәбәр итмәсәң, сыерсыз калган идек бит, - дип, маэмайның аркасыннан сыйпап сөя. Абзыйның сүзен бүтәннәр дә җөплиләр. Әмма эт мактауга игътибар итми, чөнки ул бу эшне рәхмәт өчен эшләмәгән иде бит.

Әхсән БАЯНОВ.