Мөрәҗәгать итү һәм котлаулар бирү өчен электрон адрес:
janartat@inbox.ru,
телефон:
8 (3452) 69-57-60.
Добраться до нас можно на автобусах маршрута:
6, 32, 34, 37, 48, 51, 65, 69, 77, 78, 135к, 135м
(остановка «Автоколонна №-1228», «Школа №-39»)
ул. Шишкова, 6, 2 этаж
Күптән түгел редакциягә Казанда яшәп иҗат итүче якташыбыз - шагыйрь Шәүкәт Гаделша (Сибгатуллин) “Табигать баласы” дигән яңа китабын җибәрде. Шушы китабында Шәүкәт Гаделша әдәбият сөючеләргә шигърияттә үз йөзе, үз аһәңе булган, Көнбатыш Себер татар тормышының һәм табигатенең кабатланмас үзенчәлекләрен шагыйрәнә гәүдәләндереп, бүгенге татар поэзиясен яңача образлар, сурәтләр белән баетучы талантлы шагыйрь буларак тәкъдир ителә.
Китапның беренче битендә уң якта югарыда “Китап Татарстан Президенты Рөстәм Нургали улы Миңнеханов ярдәме белән нәшер ителә” дип язылган. Әдәби-нәфис басма “ТанДим” нәшриятында бастырылган. Мөхәррире Р.Х.Корбанов.
Бу калын басмага шагыйрьнең 2012-2014 елларда иҗат иткән яңа шигырьләреннән тыш, “Ярык мөгез” (1970-1996), “Ядрә тигән” (1997-1998), “Сөмән кадыйм” (1999-2000), “Чоңгыл” (2004-2006) китапларыннан алынган шигырьләр тупланган. Шәүкәт абыйның яңа шигырьләренең берничәсен сезгә тәкъдим итәбез, укучылар.
Озак еллар Казанда яшәп иҗат итүче якташ шагыйрь Шәүкәт Гаделшага (Шәүкәт Гаделша улы Сибгатуллин) 16 сентябрьдә 65 яшь тула. Ул Түбән Тәүде районы, Киндерле авылында туып-үскән. Шәүкәт Гаделша “Яңарыш” газетасының якын дусты, ярдәмчесе. 1998 елдан бирле аның шигырьләре газетада басыла. Унбиш елдан артык Түбән Тәүде районының татар мәктәпләрен, авылдашларын “Яңарыш”ка яздырып килә. Туган ягына сагынып кайтып, Коръән ашлары үткәреп, авылдашлары белән аралашып, иҗат итәр өчен илһам алып китә. Ул шигърияткә үз йөзе, үз аһәңе булган, Көнбатыш Себер татар тормышының һәм табигатенең кабатланмас үзенчәлекләрен шагыйрәнә гәүдәләндереп, бүгенге татар поэзиясен яңача образлар, сурәтләр белән баетучы талантлы шагыйрь. 1999 елдан Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы. Аның җиде китабы дөнья күрде (“Ярык мөгез”, 1997; “Ядрә тигән”, 1998; “Сөмән кадыйм”, 2000; “Җилгә моң дыңгычлыйм”, 2003; “Аучы җыры”, 2004; “Чоңгыл”, 2006; “Иман капка ачканда”, 2011).
Ул чакта каеннар безнең авылга биектән аккан текә яшел шарлама булып ябырылалар иде. Тавыкларның иң яратып күкәй сала торган урыннары бакча башларына сыенган куе яшь каенлык булды. Менә мин шундый мул табигатьле авылда иң ярлы гаиләдә ачлы-туклы, иске-москы киеп үстем. Кармак таягы күтәреп торырлык хәлгә җиткәч, балык тотарга йөрдем. Аякларым кар ерырлык күтәрелгәч, куянга, кыр тавыкларына тозаклар кора башладым. Барганда-кайтканда хыялга, уйга чума идем. Нигә минем кием иске, итек тишек? Бер ыштан киеп йоклыйм, шуның белән мәктәпкә барам, урамда уйныйм. Өебез бик кечкенә. Ашаганыбыз бәрәңге, ул да бетеп куя. әти дә, әни дә кызганыч. Әти - рухы сынган кеше иде. Бабайны Совет власте атып үтергән.
Ялутор шәһәрендә яшәүче, гомере буе төзелештә эшләгән, 1999 елдан бирле “Сандугач” ансамбленең актив әгъзасы Дәрига апа Фәтхуллина күп еллардан бирле шигырьләр язу белән мавыга. Кечкенә вакытта күрсәтми идем, ди ул. Хәзер инде аның шигырьләре көйгә салынып, фестивальләрдә лауреат исемнәрен алалар. Ялуторга гына багышланган дүрт, Сәел авылына багышланган бер җыры бар. Тиздән җыентыгын бастырырга уйлый.
- Шигырь төнлә туа миндә, кайсы вакытта 3-4 шигырь язып куям, - ди ул.
Менә шундый һич картаймас, гел тормышның алгы сафында атлаучы, даими рәвештә төрле мәдәни чараларда катнашучы Дәрига апа шикелле өлкәннәребез көч өсти, киләчәккә өмет уята.
Гөлнур ВӘЛИЕВА.
Җирдә ап-ак карлар ята,
Бүрәндә бозлар ката.
Суыктан куркып таң ата,
Күрше иртүк баш вата.
Кыш инде шатланып йөри,
Тирә-юньгә кар чәчә.
Күрше инде карларын көри,
Кар ява иртә-кичен.
Бала-чага таудан шуа,
Аучы да куян куа.
Шатлыклардан бәхет тула,
Көзге айны кыш юа.
Фәрештәдәй басып тора
Минем алда бер матур.
Күзләре дә бигрәк кара
Дөньяга да сибә нур.
Кашлары да ай төсле
Кичен кояштай балкый.
Һәрвакыт ул шат йөзле
Тормышны сөеп карый.
Буе зифа, кашы кара,
Күзе яна уттаен.
Иртәгесен эшкә бара,
Җан яндырып көн саен.
Юк, әнкәй, онытмыйм сине,
Яшем сиксән булса да.
Еллар буе көтәм сине,
Өмет бетеп куйса да.
Газиз балаң булдым сиңа
Үзем картлач булсам да.
Бик сагынып кайттым сиңа,
Кайтмас булып куйсам да.
Һаман сабый бала төсле
Көтәм еллар үтсә дә.
Бу газаплар кала төсле,
Кайгы миннән китсә дә.
Мәңгелеккә киттең көтмәгәндә,
Бөек булып калдың татарга.
Үлмәс булып калдың күңелләрдә,
Килмәс инде сиңа таңнар да.
Яткан җирең мамык булсын,
Җәннәтләрдә булсын җаннарың.
Алып киттең тормыш авырлыгын,
Исән булсын халкың, дусларың.
Вакыт үткән инде сәгатемдә,
Югалттылар сине себерлеләр.
“Яшәрмен”, - дип тырышып яшәгәндә,
Картайтмыйча алды үлгәннәр.
Син дөньяга килдең яшәргә,
Ана телен, татарлыкны сакларга.
Туган җирне матурларга,
Табигатьне аңлап җанландырырга.
Күп җирләрдә булдың, дөнья күрдең,
Туган җирнең тарту көчен җиңәлмәдең.
Себереңне чынлап чиксез сөйдең,
Тамырларны ташлап киталмадың.
Бормалы да, сикәлтәле юлларың,
Катлауланган авыр язмышың.
Үзеңне дә халкың өчен аямадың,
Сүнмәс учак булып син калдың.
Үз әнием булмасаң да,
Мин сине «әни» димен.
Ошасам, ошамасам да
Якын итеп күр мине.
Үз әнием булмасаң да,
Бу сүзләрне сиңа әйтәм.
Хыялымда син мине дә
Карап үстергән сыман.
Безне әниләр тудырган,
Төннәрен йокламаган.
Үссен тизрәк балам диеп,
Иркәләтеп үстергән.
Язарга күптән сүнгән теләгем,
Укымый халкым минем китап.
Күпләре белми туган телен,
Сөйләшәләр урысча назлап.
Куркытмагыз ахырзаман белән,
Ул менә генә килеп җитә.
Ана телен оныткан халыкны
Тиз вакытта бетүләр көтә.
Еш кына сорыйм мин урыслардан: -
Тел белмәгән сездә дә бармы?
Елмаеп җавап бирәләр алар: -
Юк ла дустым, сөйләмә юкны.
Сугыш ветераннары азая –
Вакыт беркемне дә жәлләми.
Без аларга саулык теләсәк тә,
Ике гомер беркем яшәми.
Инде сугыш алдан туганнар да
Сигезенче дистә яшиләр.
Алар дөнья өчен күп күрде,
Күпләре ятим үстеләр.
Бала чактан бертуктаусыз эшләп,
Илне аякка бастырдылар.
Колхозлар да, заводлар да төзеп,
Картаешып инде калдылар.
Көтмәгәндә шомлы хәбәр килде:
Басып кергән дошман илемә.
Кавышалмый парлар ятып калды,
Китте егет утның эченә.
Авыр булды илем улларына,
Аямый бит сугыш беркемне.
Ятып калган гүзәл ярларына
Көтү генә тәкъдир хөкемен.
Күпме күрде адәм балалары
Ул дәһшәтле сугыш еллары.
Ач карынга йөгереп башак чүпләп,
Яланаяк эзләп ашарга.
Утта янмаган,
Суда батмаган.
Дошман килгәндә,
Илен саклаган.
Салкыннан курыкмас,
Эш авыр димәгән.
Илен яраткан,
Ташлап китмәгән.
Акыллы-сабырлы
Балалар үстергән.
Атмаган, сатмаган,
Тормышын ныгыткан.
Кайчак сүзләр тезмәсеннән
Үреп багам читәннәр;
Үреп багам, сүтеп ягам,
Күрми аны бүтәннәр.
Сүз тезмәсеннән читәнне
Кыен түгел үтәсе;
Мөмкин аны яндырырга,
Читен түгел сүтәсе.
Сүздән үргән читәннәрем
Йөрәк утында янды.
Тартып алучысы юкка
Көлгә-күмергә калды.
