Мөрәҗәгать итү һәм котлаулар бирү өчен электрон адрес:
janartat@inbox.ru,
телефон:
8 (3452) 69-57-60.
Добраться до нас можно на автобусах маршрута:
6, 32, 34, 37, 48, 51, 65, 69, 77, 78, 135к, 135м
(остановка «Автоколонна №-1228», «Школа №-39»)
ул. Шишкова, 6, 2 этаж
25 яшемдә үземнән 5 яшькә зур булган Алексей белән никахсыз гына яши башладык. Мөнәсәбәтләребезне рәсмиләштерү турында уйламадым да, чөнки бер-беребезгә карата хисләребезнең саф булуына шигем юк иде. 28 яшемдә балага уздым. Ә бераздан ялгыш кына иремнең телефонына килгән: “Җаным, бүген көтәргәме сине?”- дип язылган СМСны укып, аның сөяркәсе барлыгын белдем. Ирем төрле хәйләләр табып өйгә иртәгесен генә кайтып керсә дә, гаиләбезне таркатмас өчен, сөяркәсе турында авыз ачмадым. Киресенчә, өс-башын чиста тоттым, оекбашына хәтле үтүкләп кидердем, өйдә һәрвакыт чисталык хөкем сөрде, ашарына 5...
“Серле телефон”га ерак татар авылыннан урта яшьләрдәге хатын шалтыратты.
- Исәнмесез, әдәбичә сөйләшә белмим, җирле себер татар телендә сөйләсәм, аңларсызмы? – дип кызыксынды ул, саф әдәби татар телендә сөйләргә тырышып.
- Әлбәттә! Хәтта рус телендә сөйләсәгез дә ярый, - дидем, күптән тынып торган телефонымның “җанланганына” сөенеп. Өстәвенә бу көннәрдә “Сөю чишмәсе” сәхифәсен әзерләргә кирәк, дип уйланып йөргән чак та иде әле.
- Тиздән 14 февраль – Гашыйклар көне җитә. Минем сөйләргә теләгән хәл бу датага катышы булмаса да, форсаттан файдаланып, үземнең тормыш тәҗрибәмнән чыгып...
- Бер яшь егет икенче бер шәехкә килеп зарланган: “Мин яшь һәм яшь кызларга карамый түзә алмыйм. Миңа нишләргә?” Остазы аңа сөт белән мөлдерәмә тулы стакан тоттырган һәм базардагы бер кешегә тамчысын да түкми илтеп бирергә кушкан. Тагын бер шәкертен чакырып алган да, камчы тоттырып, бер тамчысын түксә дә, сөт илтүче егетне урам уртасында бөтен халык алдында камчыларга кушкан. Яшь егет бер тамчы сөтне дә тамызмыйча илтеп биргән. “Юлда ничә кыз күрдең?” - дип сораган аннан шәех. “Берсе дә күзгә ташланмады. Мин сөтне түгәрмен дә кешеләр алдында кыйналып хурлыкка калырмын дип...
Җәй ае, ял вакыты. Менә минем дә чираттагы ялым. Ял вакытында туганымның хәлен белим дип кунакка барган идем. Олы яшьтәге апамның да дуслары бар. Менә аларның берсе апамның хәлен белергә дип кичләп кенә кунарга килде. Сөйләшкән арада мин үземнең мәкаләләр язгалап куюымны, мактанып та түгел инде, әйтеп ташлаганымны сизми дә калганмын. Кич озак утырылды, чәйләр дә күп эчелде. Кунак апам миңа үзенең тормышын сөйләде. “Бер язмасаң да, берәр кирәге чыгар, балам. Гайбәт өчен түгел, гыйбрәт өчен генә сөйләвем”, - дип куйды Саимә апа.
Мәктәпне тәмамлаган егет-кызлар өчен җәй ае уку йортларына...
Килер бер көн – аның артыннан ишек ябылыр һәм син ирекле булып калачаксың! Әйт, инде бәхетлеме син? Син бу көнне көткән идең, теләгеңә ирештеңме? Берәү дә хәзер синнән иркә-назларны таләп итми, берәү дә: “Син кайда идең?”, “Син кем турында уйлыйсың?” кебек сораулар биреп аптыратмый. Берәү дә синең телефоныңны актарып, чит номерлар эзләми. Берәүгә дә җылы сүзләр әйтергә кирәкми. Шулай ук беркемгә дә чәчәк бәйләме бирергә кирәкми, чөнки бирер кешең юк. Уйлап карасаң, син ирекле, телисең икән – күңел ач, яңа танышлар тап... Ләкин ни өчендер шул әйтелгән сүзләр, бергә булган вакытлар искә төшә...
Кучкар. Карьерагызда активлык көтелә. Тәвәккәллегегез, максатчанлыгыгыз артыр. Әмма бер генә ләкин бар, эш сезне гаиләгездән читләштерергә мөмкин. Ялгыз «Кучкар»ларның яз айларында насыйпларын очрату ихтималы бик зур.
Үгезбозау. Киләсе ел мөһим вакыйгалар алып килер. Тормышка башка күзлектән карарга өйрәнерсез. Күктән бәхет яуганын көтеп утырырга кирәкмәс, уңышның тырышларга гына юлдаш булуын истән чыгармагыз.
Игезәкләр. Нәрсәгә генә тотынсагыз да, җиңел генә башкарып чыгарсыз. Акчалы ел көтелә. Көтмәгәндә генә оештыру эшенә сәләтегез ачылып китәр. Язмыш сезне бик кирәкле...
Мәхәббәт - кешенең тормышын төбе-тамыры белән үзгәртергә сәләтле бер хис. Ул килдеме, дөньяга караш та, яшәү рәвеше дә үзгәрә. Дөньяга башка күзлектән карый башлыйсың. Җиһанда син һәм ул... Күзгә ак-кара күренми, кеше сүзе дә колакка керми. Тик ахыр чиктә, язмыш барын да үзе теләгәнче үзгәртә, тигезли...
Иң зур бәхетне мин сөю һәм сөенү дип саныйм. Бу хис беркемне дә читләтеп узмый торгандыр. Һади Такташ: “Мәхәббәт ул - иске нәрсә, әмма һәрбер йөрәк аны яңарта”, - ди. Матур әдәбиятта мәхәббәт ул иң күп урынны алган мәңгелек проблема. Яратышып өйләнешкән парлар бәхетле, матур тормыш...
Төн җиткәч, 3 юлчы кунып чыгар өчен бер йорт ишегенә килеп шакыйлар. Хуҗа ишеген ачып:
- Сез кем буласыз? – дип сорый.
- Без – Сәламәтлек, Мәхәббәт һәм Байлык. Кунып чыгарга безне үзегезгә кертсәгезче? – диләр болар.
- Кызганычка каршы, өебез бик кечкенә, ятып ял итәр өчен бер генә буш урын бар. Рөхсәт итсәгез, мин башта өйдәгеләр белән киңәшләшеп алыр идем, - дигән дә хуҗа ишекне япкан. Сырхауланган әнисе Сәламәтлекне кертергә әйткән, кызы - Мәхәббәтне кертүен үтенгән, ә хатыны Байлыкны кертергә кушкан. Алар бер карарга килә алмыйча бәхәсләшкән арада, хәлдән тайган юлчылар өметләрен өзеп...
* Ни өчен француз хатынының туфли үкчәсе ашалмый соң, ә рус хатынының бик тиз туза? Чөнки француз хатыны атлаганда аны бер яктан ире, икенче яктан сөяркәсе тотып бара. Ә рус хатынның бер кулында – сетка, икенчесендә – Светка, алдында аның – 5 еллык план, ә артында – исерек Иван.
* Кыйный – димәк, ярата, диләрме соң? Бар күңелең белән берне бир үзенә! Акылыңнан шашып яратканыңны тойсын әле бер!
* Ир-атның төрле “әкияте”н тыңлап хатын-кыз үзенең романын булдыра. Тик герое гына анда син булмаячаксың...
* Хөрмәтле ир-атлар, әгәр дә сез вакыт үтү белән хатыныгызның матурлыгын...
Бер ир яхшы тормыш турында хыяллана. Аңа яшәгән йорты да, кигән киеме дә, кыскасы, әйләнәсендәге бернәрсә дә ошамый икән. “Ни өчен кемнеңдер бар нәрсәсе бар, ә минем бернәрсәм дә юк?! Әгәр яхшы йортым, чибәр хатыным да булса, миннән дә бәхетле кеше булмас иде, - дип көне буе уйлана икән бу ир. Бервакыт аның каршысына тылсымчы килеп баскан да:
- Синең уйларны ишеттем, сиңа булышырга әзермен. Күңелең нәрсә теләгәнен әйт, шунда ук башкарачакмын! – дигән.
Бу хәлгә ир бик тә куанган. Әмма бераз шиккә төшеп:
- Ничек инде ул алай? Миңа бары сорарга гынамы? Бөтен теләгем...
“Серле телефон”ыма яшь ханым шалтыратып: “Газетаның 41нче санында “Сикәлтәле тормыш сукмагыннан” дигән хикәяне укып, озак уйланып йөрдем. Әгәр дә исемемне атамыйча гына язсагыз, мин дә сезгә үземнең сикәлтәле тормыш юлымны сөйләр идем», - дип сүзен башлады һәм исемен Зифа дип язуыбызны үтенде. Без аның белән 3 сәгатькә якын сөйләштек. Дөресе, ул сөйләде, ә мин бар дөньямны онытып тыңладым. Зифаның һәр сүзен уйлап, мисаллар белән исбатлап, мавыктыргыч итеп сөйләвенә, тел байлыгына чын күңелемнән сокландым. “Эх, сөйләгәннәрен диктофонга яздырып алып, тулысынча кәгазь битенә күчерсәң, газета...
Туйдан соң яшь килен, гореф-гадәтләрне саклап, иренең йортына яшәргә килә. Әмма каенанасы аның һәр адымын тикшереп, өйрәтенеп җанына тия. Бергә яшисе бик авыр булачагын аңлап, килен тирән уйга чума. Түзәр хәле калмагач, ул урман читендә яшәүче им-томчы бабай янына юл ала.
- Нинди сәбәпләр китерде сине, кызым, минем йортыма? Әллә инде иреңне сихерләп сөйдерергә уйлавың? – дип сорый карт.
- Мин иремне яратам, ул да мине өзелеп сөя. Тик менә әнисе генә үзенең тупас холкы белән безгә матур яшәргә ирек бирми. Кыскасы, мин каенанам белән бергә яшисем килми.
- Ә мин нәрсә эшләтим...
- Мәхәббәте аз булган кеше мәхәббәт турында күп сөйли. Яратырга сәләтле кеше сөйләми. Ул - ярата.
- Маңгайга язылганны кул аркасы белән сыпырып төшереп булса, һәркем бәхетле булыр иде бу дөньяда. Кайгы-сагышларга батып, михнәт чигеп, авыр тормышка уфтанып яшәүчеләр дә булмас иде. Тик нишләмәк кирәк, бәхет дигәннәре тигез итеп бүленеп бирелмәгән шул.
- Кызганыч, киләчәкне алдан белеп булмый. Ни күрәсебезне белсәк, кайсы күперне узасын, ә кайсын яндырасын белер идек. Юк шул, бүгенге көн белән яшибез. Уйланылмаган хаталар ясыйбыз, соңыннан гына шул хаталарыбыз өчен үкенәбез.
-...
Әтәчнең күзе күрше тавыкларына төшкән. Ул, озак уйлап тормыйча, койма аша сикергән, тик андагы әтәчнең үз тавыклары белән бүлешәсе килмәгән, аны куып чыгарган.
Каян килгән тагын бер Отелло! - дип уйлаган теге кыйналып беткән әтәч, тәпиен көчкә сөйрәп.
- Икенче тапкыр кергәндә күрсәтермен әле күрмәгәнеңне! – дип уйлаган икенчесе.
Һәр әтәч үзенчә әтәчләнгән. Әтәчләнү белән әтәчләнүнең дә аермасы бар икән бит. Ирләр шул аерманы таный белсеннәр иде.
* * *
Бер патшаның кызы булган. Аны кияүгә бирер вакыт җиткән...
Бер ир хатынының яратуына инаныр өчен, бәхилләшү хаты язып, өстәлгә сала да, хатыны кайтып керүгә, карават астына кереп яшеренә. Ә үзе: “Ташлап китүем турындагы хатны укыгач хатыным елар, танышларына шалтыратып киңәшләр сорар, зарлана-аклана башлар”, - дип уйлый. Хатыны өйгә кайтып, ниһаять, хатны алып укып, бер мизгел тыныч кына басып тора да, кулына каләм алып, хат язылган кәгазьгә нәрсәдер өстәп язып куя. Аннары матур көйләр көйли-көйли, шул арада биеп тә алып, киенеп-ясанып каядыр барырга әзерләнә башлый. Хатынының бәхетенә ышана алмаган ир урынында чак түзеп ята. Ләкин эшләр тагын да...
