Мөрәҗәгать итү һәм котлаулар бирү өчен электрон адрес:
janartat@inbox.ru,
телефон:
8 (3452) 69-57-60.
Добраться до нас можно на автобусах маршрута:
6, 32, 34, 37, 48, 51, 65, 69, 77, 78, 135к, 135м
(остановка «Автоколонна №-1228», «Школа №-39»)
ул. Шишкова, 6, 2 этаж
(Дәвамы. Башы 23,27,30 саннарда).
Ә Кафия үз бәхетен тапты. Фабрикага яңа станоклар кайтарган вакытка эләкте ул. Эштән курыкмаган авыл кызы тиз генә шул станокларда эшләргә өйрәнеп, алдынгылардан булып эшләде, профкомга да сайладылар, үзешчән хорда җырлап, концертларда катнашты. Нәрсә кушсалар – шуны җиренә җиткереп эшли торган Кафияга бер бүлмәле фатир да бирделәр. Әбисе аңа исемеңне алыштырма, чәчеңне кыскартма, кисмә дип җибәргән иде. Тыңлады Кафия әбисен. Тик ике каш арасын чистартып, кашын матурлагач, йөзе тагын да матурланып калды. Төзек гәүдәле Кафия матур, үзенә килешле итеп киенергә...
Ир белән хатын 60 ел бергә бәхетле генә гомер кичерәләр. Шушы еллар эчендә алар, әйтерсең, бербөтен кешегә әйләнгәннәр, ләкин шулай да әбинең картыннан яшергән бер сере була. Беркөнне әби чирләп, урынга ава. Газраил килгәнен чамалаган әби, Аллаһы Тәгалә каршында җавап тотасын уйлап, картына шул серне чишәргә була. Ул аңа шкафның югары киштәсендәге (ире беркайчан да кагылмаган) тартманы алып килергә һәм аны ачып карарга куша. Тартма эченнән бабай җептән матур итеп бәйләнгән ике курчак һәм 25000 сум акча тартып чыгара. Мондый галәмәттән ул гаҗәпләнеп: ”Нәрсә бу?” – дип кенә сорый ала...
Ресторанда ир белән хатын Мәрҗән туйларын бәйрәм итәләр. Шул чак фея килеп керә дә:
- 35 ел бергә матур гомер кичергәнегез белән котлап, бүләккә - икегезнең дә берәр теләгегезне үтәячәкмен, сорагыз, - ди.
Хатын:
- Ирем белән дөнья буйлап сәяхәткә барыр идем, - ди. Аһ! Шул ук минутта кулында аның лайнерга ике билет пәйда була. Иренә чират җиткәч, ул уйга кала. Бераздан:
- Сәяхәт итү, әлбәттә, яхшы! Әмма мондый мөмкинлек гомердә бер генә була! Шуның өчен, мин үземә 30 яшькә кече булган яшь хатын сорар идем, - дигән. Иренең сүзен ишетеп хатын һушын югалта, фея үзе дә телсез кала...
(Хикәя)
(Дәвамы. Башы 23 санда).
Җомга көнне Фатыйма әби Гөлназны дәшеп алды да, елга буена алып төште.
- Сөйләшеп алыйк әле, кызым. Якшәмбе көн балаларны чакырам. Камалның әти-әнисенә барабызмы, үзе белән дә сөйләшәбезме? Алып кайтам дисә, син ризамы?
- Юк, - дип кырт кисте Гөлназ.
- Нишләп, - дип гаҗәпләнде әбисе.
Елга буенда Гөлназ әбисенә барын да әйтмәгән иде. “Теге төнне” Камал аңа:
- Линар белән Гөлназ аерылмаслык дуслар дип ишеткән идем, кечкенәдән алар бергә уйнап үскәннәр, бер-берсен яраталар, - дип сөйлиләр. Үзем дә икегезнең гел бергә йөргәнегезне күрә идем. Сезне...
Гөлназ хәле бетеп, күз аллары караңгыланып, һава җитмәгәндәй, сулышы бүленеп, көчкә капкадан кереп, баганага сөялде. “Өнме бу, төшме? Чынмы, әллә шаяртамы? Ни булды соң?” - дигән уйлар Гөлназның уеннан китмәде. Камалдан ишеткән сүзләргә ышанасы килмәде. “Шаяртадыр, мине сыныйдыр”, - дип уйлады. Аяктан егып, җир астына кертерлек сүзләр булды бу. Гөлназның бәгъре ничек түзәр дә, йөрәге ничек чыдар икән бу хәлгә? Әзрәк хәл җыйгач, кыз туры бакчага үтте һәм бакчаны икегә бүлеп елгага төшкән сукмактан яр буена атлады. Шунда үскән юан өянке астындагы эскәмиягә ерак юлдан арып килгән кеше сыман “уф”...
Исәнме, “Сөю чишмәсе”.
Газетаның 11 (17 март 2017 ел) санында чыккан “Яшьлегем мәхәббәтенә ачык хат” мәкаләсен укыгач, күңелләрем әллә нишләде. Әйтерсең, ул хатны мин үзем язган. Укыгач, яшьлек елларым искә төшеп, шундый күңелсез булып китте. Эх, ул чакларга яңадан кайтып булса, күпме ялгышлыкларымны төзәтеп, тормышка карашымны үзгәртер идем. Кайчандыр мин дә мәхәббәт утында яндым, көнләштем, өзгәләндем. Ул чакта бик горур һәм куркак идем шул. Аның белән очрашу эзләргә батырчылыгым җитмәде. Аннары: “Аннан яхшыракны очратырмын әле, яратырмын, ә аны онытырмын”, - дип уйладым. Чынлап та...
- Кадереңне белмәгән кешегә табынырга кирәкми, барыбер үз бәхетең килеп чыга. Көндәлек тормыш алып бару, бер-береңә хөрмәт – менә шунда ярату, мәхәббәт яши. Иң кирәге әнә шул. Бер-берегезне яратсагыз, ышансагыз, курыкмыйча яшәгез, кеше сүзенә карамагыз, калганын тормыш үзе көйли ул. Ни генә булмасын, тормыш безне үзе өйрәтә.
- Кешене белү өчен бергә күп еллар яшәргә кирәк, аннан соң да бит әле аның билгесез яклары ачылырга мөмкин. Язмыш ара-тирә һәрберебезгә сынаулар җибәреп тора. Берәүләрне кечкенә генә кыенлыклар да аяктан ега. Икенчеләр исә, кеше күтәрә алмас кебек тоелган авырлыклардан...
Бервакыт ялгыз миллионер өйләнергә теләк белдергән. Ләкин ул үзенең 3 сөяркәсенең кайсысын хатын итеп сайларга белмәгән, шуңа тирән кайгыга баткан. Ниһаять, ул аларның өчесенә дә 50 000 $ тоттырган да, әлеге акчаны нәрсәгә тотынырлар икән дип көткән. Беренче сөяркәсе кыйммәтле киемнәр, иң яхшы бизәнү әйберләре сатып алган, элиталы матурлык салонына барган, кыскасы, матур күренер өчен барын да эшләгән. Икенче сөяркәсе бөтен акчаны булачак иренә сарыф иткән – яңа күлмәк, костюмнар, автомобиленә кирәкле әйберләр сатып алган һәм аңа: “Син – минем өчен иң мөһим кеше, шул сәбәпле син биргән акчаны...
1. Ир-атлар хатын-кызларның ни теләгәннәрен алдан белеп куя алмыйлар, без күпме үпкәләп, ачуланып йөрсәк тә. Шуның өчен үзегезне борчыган темага аның белән ачыктан-ачык сөйләшергә кирәк. Аннары гына нәтиҗәсен көтәсең: я ул теләгеңне үти, я – юк.
2. Сөйгән ярыгызга тәүлегенә 48 мәртәбә шалтыратып йөдәтмәгез. Ялтыравык журналларда өйрәтүчеләргә карап, дебил SMSлар җибәрмәгез, кесәсенә мәгънәсез хатлар салмагыз. Әгәр ир-ат күп эшли икән, бу аның ачуын гына чыгарачак. Ул көне буе эшләп өйгә кайткач, бары тик җыйнак өйдә ял итү турында гына хыяллана. Әгәр диванда ятып кулына телевизор пультын...
- Ашаганда пычакны уң кулда, чәнечкене сул кулда тоталар. Пычак белән чәнечкенең сабы кул учына кысылган була.
- Бутербродларны гомуми тәлинкәдән кул белән алалар.
- Кисеп куйган колбаса һәм итне чәнечке белән алып, үз тәлинкәңә салып, пычак һәм чәнечке ярдәмендә ашыйлар.
- Сырны чәнечке белән алалар.
- Балыкны пычак белән кисәкләргә кисеп, чәнечке ярдәмендә ашыйлар.
- Атланмайны махсус пычак белән алып, ипигә сылыйлар.
- Кош итен пычак һәм чәнечке ярдәмендә ашыйлар.
- Салатларны гарнир итеп бирәләр, шуңа күрә аларны пычак һәм чәнечке белән ашыйлар.
-...
Очраттым... сине күрдем! Синең мине әсир иткән күзләреңне күрдем! Муеныңа барып сарыласы, чәчләреңнән сыйпап иркәлисе килде... Йөрәк, ник ярсыйсың шулай ашкынып?! Син бит инде аны оныттың, ансыз яшәргә өйрәндең түгелме соң?! Тыныч иде әле...
Юк,юк! Мин бит сине сагындым! Азмы көттем мин синең бу серле күзләреңне?! Шашып-шашып типте йөрәк сине уйлаганда... бер күрергә тилмереп яшәдем бит мин... Кайда инде ул сине оныту! Акыл белән йөрәк көн саен бер-берсе белән көрәште...
Сине очраттым, җанымның яртысын каерып алдылар, дөньямның асты өскә килде. Тукта инде, йөрәк, типмә, тын ал...
3 бертуган кыз яшәгәннәр. Аларның иң зурысы – бик ялкау, уртанчысы – усал, тупас, ә кечесе – шундый чибәр, акыллы, кул остасы була. Беркөнне алар яшәгән йорт капкасы янына арбалы ат килеп туктый. Кем икәнен белер өчен, кызлар урамга йөгереп чыксалар, арбада таныш булмаган хатын утыра икән. Моңа аптырап:
- Кем син? – дип сораганнар кызлар.
- Мин – Язмыш. Сезгә кияүгә чыгарга вакыт җитте, - дигән әлеге хатын. Кызлар шатланышып, Язмыш арбасына менеп утырганнар да, үзләренең парларын эзләп киткәннәр. Беренче авылга килеп туктагач, болында тир түгеп җир сукалаучы егетне күргәннәр. Язмыш...
“Серле телефон”ым озак тынып торганнан соң, кабат шалтырады. Бу юлы өлкән яшьтәге апа гомер буе эчендә саклап килгән серен миңа чиште.
-Үткән гасырның 70нче еллары. Без, 10ныч сыйныфны тәмамлаган кызлар, совхоз фермасында сыер савучы яки бозау караучы булып эшләп калмас өчен, укырга дип тизрәк Төмән шәһәренә юл алдык, - дип башлады ул сүзен, миндә кызыксыну уятып. - Ни өчендер ул чакта югары уку йорты турында хыялланып та карамадык. 4 кыз һөнәри училище тәмамлап, заводка эшкә урнаштык. Тулай торакта бүлмә бирелгәч, тормышыбыз тагын да яхшырды. Тик үзара мөнәсәбәтләребез генә көннән-көн...
Яркәү районының Түреавылында үрнәк итеп никах-туй үткәрелде. Төмән районы, Талымхан авылы егете Рузил Илгизәр улы Мөхәммәдҗанов белән Түреавылда туып-үскән Гөлфирә Әбдрәсүл кызы Алиуллина кушылдылар.
Бу бәхетле парның парлы тормышларын нәкъ менә спиртлы эчемлекләрсез, саф, чиста итеп башлап җибәрәселәре килде. Әти-әниләре аларның теләкләрен хуш күреп, бу бәйрәмне никах-туй рәвешендә үткәрергә киңәшләремне бирүемне сорап мөрәҗәгать иттеләр. Мин әлегедәй күркәм гадәтләргә бик шатланам. Әлбәттә, теләп риза булдым. Алдан аларга бу тантаналы бәйрәмнең тәртипләре турында сөйләдем, аңлаттым...
Булды, йөрәгем, әрнемә алай. Туйдым... Туйдым бу сагыштан... Онытырга телим сине, мәңгегә! Озак газапландым синең өчен, озак көттем кайтуыңны. Юк шул... җиңел түгел икән сине оныту. Онытсам да, барыбер күңелемдә яшәячәксең бит. Ул вакытта инде мин сине хәзергечә күз яшьләренә уралып түгел, ә елмаеп, матур үткәнем, дип кенә искә алачакмын. Бергә булган чакларыбыз хәзергәчә күз алдымда, үтмәгән дә кебек ул мизгелләр. Бәлки, кайчан да булса мин синнән хәлләреңне сорармын... Миңа вакыт табып җавап язарсыңмы, юкмы, бусы...
