Өй сакчысы эт түген - мәче

Подробности

Опубликовано 01.06.2018 00:00

Просмотров: 632

Ел саен июль аенда балаларыбыз үз машиналарына утырып, диңгез буена ял итәргә баралар. Өзелеп яраткан мәчеләре Джулияне безгә тапшыралар. Алар ялда йөреп кайтканчы, тормыш иптәшем белән фатирларында яшибез. Джулия, әлбәттә, искиткеч матур мәче: кара “тунлы”, озын куе йонлы, койрыгы, әйтерсең, тиеннең. Кәефе шәп булганда койрык көлтә шикелле сырт өстендә, ә кәефе булмаганда идән себерә, арттан сөйрәлеп йөри. Ике күз – ике якты ай диярсең. Зур сары күзләр янып торалар.

Тик, чү! Аны барлык мәчеләрне сыйпаган шикелле сыйпыйм дип кулыңны суза күрмә. Кул өстеңдә тырнак эзләре калыр, канга батырыр. Джулиягә 11 яшь. Без еш кына балаларга барып йөрсәк тә, мин аны сыйпарга куркам.

Балалар өйдә юкта сак бул! Алар әйберенә тия башласаң, Аллам сакласын, өй “хуҗасы” эт шикелле ырылдап килеп тә җитә. Бер заманны карлыган җыеп кайнатма ясап куярмын дип, бакчага җыена башладым. Шкафтан банкаларны алырга дип балконга чыктым. Джулия тәрәзә төбендә кояшта кызынып ята иде. Шкафны ача гына башлаган идем, мәчем умыртка йоннарын кабартып, матур сары күзләрен елтыратып, өстемә ташланмасмы! Котым очты! Ә мәчем һаман саен ырылдап тора. “Сиңа шкафта ни кирәк, син хуҗабикә түгел монда”, - дия сыман.

Тормыш иптәшемне йокы бүлмәсенә кертми, бусагага ятты да: “Р-р-р”, - дип ырылдады. Иремнең аягына ташлана.

Балалар чыгып киткәч, 2-3 көн аларны юксынды, аштан баш тартты. Аннары төнлә генә ашый башлады. Ә инде балалар кайтып җиткәч, алар янына бармый, кача. “Ник мине калдырып киттегез?” – дигәндәй, ачулы карашын ташлый. Кызыбызны, оныгыбызны гафу итте, аякларына барып сарылды. Кияүгә бик озак ачу тотты. Кызларны күздән югалтмый, артларыннан ияреп йөри. Мин Джулияне никадәр яратсам да, кулыма алып иркәләргә куркам.

Римма АРСУХИНА, Төмән шәһәре.