Аерылгысыз бер җан алар

Подробности

Опубликовано 14.03.2024 18:19

Просмотров: 159

Бу иксез-чиксез дөньяда насыйп ярыңны табу – могҗизага тиң күренеш. Меңләгән кеше арасыннан «синеке» дигәнен пар ярыңны ялгышмыйча, соңга калмыйча эзләп табып кара әле! Әйе, табу – беренче авырлык әле, ә менә шул кешеңне югалтмыйча саклап калу – мең тапкыр авыррак!

Төмән районы, Шыкча авылында яшәүче кадерле әти-әниебез - Гөлнур һәм Рәхимҗан Мадьяровларның бергә гаилә корып яши башлауларына 17 март көнне 45 ел тула. Икесе дә авылның хезмәт сөючән, хөрмәтле кешеләре.

Әнием тумышы белән Төмән районының Кыштунлы авылыннан. Ул күп балалы Галия һәм Нәби Әминовлар гаиләсендә якты дөньяга килә. Кыштунлы башлангыч мәктәбенннән соң, Княжево сигезьеллык мәктәбен тәмамлый, Төмән шәһәренең 19 нчы мәктәбендә урта белем ала. Мәктәпне тәмамлаганнан соң, Төмән дәүләт табигый газ фәнни-тикшеренү һәм проект институтында комплекслы рәсмиләштерү һәм фәнни проект документациясен чыгару бүлегендә өлкән техник булып үзенең хезмәт юлын башлый. Сатучы курсларын тәмамлап, Төмән шәһәр сәнәгать сәүдәсе кибетендә сатучы булып эшли. Аннары 1 нче номерлы «Спорттовары» кибетенә кабул ителә. Биредә ул булачак тормыш иптәше, димәк, әтием белән таныша. Гаилә корып, Шыкча авылына күченәләр, анда сатучы һөнәре буенча «Хозтовары» кибетендә, аннары китап кибетендә эшен дәвам итә. Соңыннан Шыкча урта мәктәбенә лаборант булып эшкә урнашып, Төмән өлкә укытучыларны камилләштерү институты каршындагы мәктәп китапханәләре мөдирләренең квалификациясен күтәрү курсларын тәмамлый һәм укытучы-китапханәче вазифасына күчә. Шыкча урта мәктәбендә 20 ел хезмәт стажын тутырып, 19 нчы өлкә хастаханәсе филиалының Шыкча фельдшер-акушерлык пунктыннан лаеклы ялга чыга. Аның гомуми хезмәт стажы – 38 елдан артык. Шул эшләгән еллар чорында әни күпсанлы Рәхмәт хатлары һәм Мактау грамоталары, премияләр белән бүләкләнә.

Әтием дә гомере буе хезмәттә булган. Төмән районы, Шыкча авылында күп балалы Мөкәррәмә һәм Факирҗан Мадьяровлар гаиләсендә дөньяга аваз сала. Шыкча сигезьеллык мәктәбен тәмамлап, урта белемне Ямбай урта мәктәбендә ала. Төмән мотор заводы цехында өйрәнчек токарь сыйфатында хезмәт юлын башлый. Төмән авыл хуҗалыгы институтының агрономия факультетына читтән торып укырга керә. 1972-74 елларда Совет Армиясе сафларында хезмәт итә һәм туган авылына әйләнеп кайта. Аннары Төмән нефть үткәргеч идарәсе Төмән нефть салу станциясенә 6 разрядлы токарь булып эшкә урнаша. Ялутор совхоз-техникумының тулы курсын тәмамлаганнан соң, «Авыл хуҗалыгын механизацияләү» белгечлеге буенча инженер–механик вазифасын башкара. Ике бала туганнан соң, әти Шыкча урта мәктәбенә күчә һәм хезмәт укытучысы булып 1993 елга кадәр эшли.

Ул заманда тормыш корып җибәрү беркемгә дә җиңел булмагандыр. Яшьләргә белем алырга, яшәр өчен торак, ашарга, киенергә акча кирәк... Ә теләк дигәне бар да, мөмкинлеге кенә чикле.

Әти-әни бергә эшләгән елларда мәктәпнең иҗади һәм иҗтимагый тормышында актив катнашалар. Коллегаларының, шулай ук Шыкча урта мәктәбе укучыларының хөрмәтен яулыйлар. Икесе дә сайлау кампанияләрендә актив эшлиләр.

Гомуми хезмәт стажы кырык елдан артык булган әти Төмән шәһәренең магистраль нефть үткәргечләре идарәсе «Сибнефтепровод» акционерлык җәмгыятендә лаеклы ялга чыкканчы эшли. Ул үзен кайда гына эшләмәсен, бары тик уңай яктан гына күрсәтә, эшкә намус белән карый, спорт ярышларында, иҗтимагый тормышта актив катнаша. Яхшы хезмәте өчен акчалата премияләр ала, Коммунистик хезмәт ударнигы ул.

Әтинең әле III дәрәҗәдәге донорлык күкрәк билгесе дә бар. Эштә югары җитештерү күрсәткечләре өчен Рәхмәт хатлары белән бүләкләнә. 2008 елда күпьеллык һәм намуслы хезмәте өчен әтигә «Сибнефтепровод»ның «Хезмәт ветераны» дигән мактаулы исем бирелә.

Лаеклы ялдагы әни-әтиебез йорт хуҗалыгы алып баралар. Алар кәҗә, тавык, бүдәнәләр (перепелки) тоталар, умартачылык белән шөгыльләнәләр, яшелчә, җиләк-җимеш, чәчәкләр үстерәләр. Әтием техниканы бик ярата, ишегалларында барсы да бар. Хәтта махсус хәрби операциядә катнашучыларның гаиләләренә ярдәм итәргә дә өлгерә - түләүсез нигездә бәрәңге утырту өчен бакчаларын сукалый. Гомумән алганда, әни белән әтигә күңелсезләнергә вакыт юк. Хәзер оныклары да ярдәмчеләр булып үсеп киләләр.

Алар эшли дә, ял да итә беләләр. Кайчан килсәң дә, үлән чәйләре һәм пироглар, шашлык белән сыйлыйлар безне. Җәен балык тотарга, урманга гөмбә, җиләк, файдалы үләннәр җыярга йөриләр, каен себеркесе әзерлиләр.

Сапфир туйларын билгеләп үтүче әлеге пар элеккечә бер-берсе өчен бик кадерле, якын, һәр нәрсәне киңәшләшеп эшлиләр алар аерылгысыз бер җан. Аларга карап сокланырга гына кала.

Шул ук вакытта кырыс та, йомшак та, мәрхәмәтле дә әтиебез безне эштә һәм катгыйлыкта тәрбияләсә, әниебез бездә тормышның бөтен авырлыкларына каршы торырлык сабырлык та, көч тә, куәт тә, акыл да тәрбияли алган. Кешеләргә булган кайгыртучанлык, ихтирам, җырга-моңга ярату уяткан, милли традицияләребезне саклау – барысы да әниемнең тәрбия орлыкларыннан шытып чыккан. Минем өчен әнием – минем бәгърем, аның кебек кешене көндез ут белән эзләсәң дә таба алмассың. Аның үтә сабырлыгына, тыныч холыклы, ягымлы, миһербанлы, ярдәмчел булуына сокланырлык. Үзенә ничек кенә авыр булса да, кешегә моны җиткермәс ул, сиздермәс. Өйдә берәр төрле хәтем-аш җыйсак, табынны мул итеп, матур итеп әзерли белә ул. Килгән кунакларга да күчтәнәчләрне өеп биреп җибәрә.

Хәзерге көнгә хәтле әни-әтиебез безнең өчен ныклы терәк, киңәшчеләребез, укытучыларыбыз, тәрбиячеләребез. Олы юлга чыгар алдыннан да, зур эшләргә тотынсак та, нинди генә хәлдә булсак та, һәрвакыт әти-әни янына барабыз.

Алар безне кечкенәдән эшкә өйрәтеп үстерделәр. Әле дә хәтеремдә: энем белән иртәдән кичкә хәтле печән җыюлар, ә соңыннан көтүдән сыерларны каршы алырга йөгерүләр. Кич белән безне урамга җибәрсеннәр өчен яшелчә һәм түтәлләргә йөгертеп су сибүләр. Ә иртән иртүк сыерларны көтүгә куып барасы бар әле.

Кайвакыт ничек безгә шундый итеп тәрбия бирергә вакыт таба алганнар, дигән уйга калам. Уйлап карасаң, алдыңа утыртып, акыл өйрәтергә вакыт та булмаган бит. Утынын кисү, өйне җылыту, су кертү, абзар тулы терлек...

«Бер эштән дә куркып тормадык. Нәрсәгә тотынсак, шуны җиренә җиткереп башкарырга тырыштык. Өйләр салып, күп итеп хайван асрадык, балалар тәрбияләдек, аларны олы тормыш юлына чыгардык. Бергә яшәгән еллар эчендә искә алырлык вакыйгалар шактый. Башка гаиләләрдәге кебек, безнең тормышта да төрлесе булды. Гомер тигез генә узмый шул. Без икебез дә кызып китүчән, әмма бер-беребезгә юл куярга өйрәндек. Тормышта иң мөһиме – бер-береңне ишетә һәм тыңлый белү, бәхетне уртаклашу, авыр вакытларда бергә булу», – дип әйтә алар.

Алар җылылык белән тулы матур гомер кичерделәр, лаеклы хезмәт юлын үттеләр, безне тәрбияләп үстергәннәр. Бүгенге көндә җиде оныкларына сөенеп яшиләр. Алар, чыннан да, авылның горурлыгы һәм безнең өчен үрнәк булып торалар.

Бәхетле, исән-сау, мәңге яшь булсыннар!

Кызыгыз Ләйлә.