Мөрәҗәгать итү һәм котлаулар бирү өчен электрон адрес:
janartat@inbox.ru,
телефон:
8 (3452) 69-57-60.
Добраться до нас можно на автобусах маршрута:
6, 32, 34, 37, 48, 51, 65, 69, 77, 78, 135к, 135м
(остановка «Автоколонна №-1228», «Школа №-39»)
ул. Шишкова, 6, 2 этаж
Пионер-герой Володя Дубинин 14 яшендә үлгәненнән соң партизан эшчәнлеге өчен “Кызыл байрак ордены” белән бүләкләнә. Ул фашистларның эше турында мөһим мәгълүматлар табарга булыша. Малай җыйган хәбәрләр бик күп Совет солдатларының гомерләрен сакларга ярдәм итә.
Володя 1927 елны Керчь шәһәрендә туа. Әтисе – диңгезче Никифор Семенович 1919 елны акгвардиячеләргә каршы сугыша, Бөек Ватан сугышында үз теләге белән фронтка китә. Гитлерчыларның Керчька якынлашуларын белгәч, Володя дуслары Ваня Гриценко, Толя Ковалев белән партизан отрядына кушылалар. Отряд Иске Карантин таш чыгару урынында 1941...
Шаян хикәя
– Әби! Әби дим! Әбекәй! Әйдә, сине дә “Вконтакте”га кертәбез!
Оныгының чәрелдек тавышын ишетеп, Маһибәдәр әби олы якка башын тыкты. Шул арада Диана “черт” иттереп, аны фотога төшерергә өлгерде. Әбисенең бер якка кыйшайган яулыгына, тешсез авызына карап, көлүдән чак тыелып, кыз соравын кабатлады:
– Әби, “контакт”та “страничка”ңны булдырабыз, син ризамы?
– Әллә ниләр турында сөйлисең, кызым. Миннән көлүеңме инде бу? – Маһибәдәр карчык, юеш кулын алъяпкычка сөртеп, аптыраулы карашын оныгына төбәде.
– Әбекәем, әйдә, кил әле монда! – Диана әбисен ноутбук янына өстерәп...
Быел сентябрьдә Төмәндә Россиядә Экология елына багышланган “Юннаты” исемле өлкә конкурсы уздырылды. Төмән районы, Хәбибулла Якин исемендәге Шыкча урта мәктәбенең 6нчы сыйныф укучысы Аделина Кәримова “Безнең шәхси ярдәмче хуҗалык” проектын яклауда актив катнашты. Ул табигый продуктлар белән бай күргәзмә төзегән.
Аделина “Кече Тимирязевка” номинациясендә 1нче урынны яулады. Шулай ук “Шәхси ярдәмче һәм умартачылык хуҗалыгы” номинациясе буенча дипломга лаек булды.
Ул октябрьдә Мәскәүдә үтәчәк “Юннаты” Бөтенроссия конкурсы турына узды. Аделина үзенең остазы - биология фәне укытучысы...
Мин үземнең иң кадерле кешем – бабаем Хәбибулла Хисмәтулла улы Азанов турында язасым килә. Бабаем Тубыл районының Нешшә авылында туып-үскән. Ул гомерендә бер мәртәбә дә “әни” сүзен әйтә алмаган, чөнки ике яшендә әнисе үлеп китә. Бабаемны әбисе асрап үстерә. Ул аны армия сафларына озата, ләкин кабат күрешергә насыйп булмый, бердәнбер якын кешесе - әбисе дә үлеп китә. Тормышның әчесен-төчесен, ятимлекне татып үскән бабаем бала чактан колхозда балыкчы булып эшли. Хәзерге көндә бабаем белән әбием Тубыл шәһәрендә яшиләр. Йөрәк авыруына, күпсанлы операцияләргә карамастан, тыйнак, сабыр холыклы...
Минем әтием – Рөстәм Гомәр улы Юмачиков уртача буйлы, киң җилкәле, дулкынланып торган кара чәчле ир-ат. Ул балачактан ук техника белән шөгыльләнә. Машина йөртә башлаганында аяклары педальләргә чак тигән, дип сөйлиләр.
1983 елны аны Ватанны сакларга армиягә алалар. Ул Германиядә машина йөртүче булып хезмәт итә, гарнизон начальнигын йөртә. “Германиядә җылы иде, сливалар юл буенда үстеләр. Аларны һичкем ашамады. Ашау өчен бакчада үстерәләр», - дип сөйләде. Берзаман, аның машинасы ватыла юлда. “Машинага ремонт ясала” дигәнне аңлата торган билге куя.
Ә машинаны төзекләндергәннән соң...
